Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Duo Reges: constructio interrete. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Introduci enim virtus nullo modo potest, nisi omnia, quae leget quaeque reiciet, unam referentur ad summam.
Quia, cum a Zenone, inquam, hoc magnifice tamquam ex oraculo editur: Virtus ad beate vivendum se ipsa contenta est, et Quare?
Quod vestri non item. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Recte, inquit, intellegis.
Cui Tubuli nomen odio non est?
At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Sint ista Graecorum; Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Proclivi currit oratio. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Refert tamen, quo modo. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.
Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur?